anneye ev işinde yardımcı olan erkek çocuk

gönülden yapıyorsa alnından, gözlerinden ve bilimum yerlerinden öpülesi, istemeden yardımcı oluyorsa bile yanaklarından mıncırılası çocuktur. onun ben canını seveyim.

kucukken sandalyeye cikip corba karistirirdim sayilir mi

benim o. annem rahatsız ve kız kardeşim de yok. ne yapalım yani, bırakalım ev mağaraya mı dönsün? temizliğin erkeği, kadını yok babuşlar. evde yaşayan herkes temizlikten mes'uldür.

evet burdayım. kanser teşhisi konduğunda evin en ince ayrıntısına kadar ben temizlerdim. okula koşarak gider gelirdim, geldiğim gibi ödevleri bitirir sonra hemen temizlik yapardım ve beraber yemek hazırlardık. büyüdüm evlendim ameliyat oldu. gittim yine ben temizledim evini. yine olsun yine temizlerim. ayaklarından öperim, başımın üstünde taşırım.

valla elimden geldiğince yaparım. mükemmel olmaz ama annemin tebessümü yeter bana

annemin depresyon tedavisi gördüğü şu son 1,5 yıl her işi yaptım evde. hatta bi ara turuncu leylek ile sol elimde telefon onunla konuşurken sağ elimle süpürge yapıyordum asdsdfdf velhasıl elbet yapacaksınız. bunun için hastalık da beklemeyin. iki lokma yemek pişirmeyi öğrenin ölmezsiniz.

annemin en çok kullandığı söz (bkz: kız çocuğum yok tabikide sen yapıcaksın :q)

ev işinin, sadece annemin bir işi olmadığını düşündüğümde 13-14 yaşlarındaydım. o günden beri elimden geldiğince yardım ederim.

yarın öbür gün eşine ve çocuklarına merhametli davranacağının işaretini veren bıcır.

çok fazla işin içine girince gay oluyorlar tecrübeyle sabittir

(bkz: hayırlı evlat)

bilmem bizim evde ya temizlikci yada bakıcı olurdu o islere onlar bakardı....

annem çalıştığı için yorgun gelirdi. o gelene kadar yemek hariç tüm işleri ben yapardım. ve erkek kız demeden herkesin yapması gerektiğini düşünürüm. üniversitede de faydasını görüyorsunuz. eve çıkınca bütün işi size yıkmaya kalkabilirler ama yemeyin bu numaraları.

perde takma, halı yıkama, ütü yapma dahil mi buna?

küçükken dışarıya çıkmak için sabah 8 de başlardım temizliğe aannem kalkanakadar bi tek yata odası kalırdı. bize verilen terbiyede yatak odasına girilmez o yüzden annem temizlerdi orayı. bu olay 14 yaşında falan başladı. 18 yaşındayım hala yatak odasının düzenini dahi bilmem. her neyse annem kaltonca sıcak menüyü hazırlarken bende sofrayı kurarsım(zeytin,peynir,domates vs.) kahvaltıdan sonra da yerleri siler bulaşıkları yerleştirip dışarı çıkardım. gömleklerimi hep kendim ütülerim başkasının ütülemesini beğenmem, dolabımı yatağımı kendim düzeltirim. düzen hastalığıda var o yüzden herşey olması gereken yerde olur evde. gel gelelim aklınızda canlanan figür okulda en önde oturan konuşmayan sessiz çocuk olsada o değilim sadece annem ve düzen konusunda disiplinliyim yoksa herşeyim salık gevşektir.

annesine kıyamayan iyi bir evlattır, hayırlı evlat dedikleri bu olsa gerek.

misal ben yemekte yaparım odada süpürürüm yerleride silerim annem istesin yaparım be herşeyi

geldiğimde hep sevdiğim yemekleri yapar, bulasiklari beraber yikariz. temizlikte hep yardim ederim eger gün perde asmami istesin sesimi çıkartmadan takarim. sonuçta annem be ne isterse yaparim.

her çocuktur. perde asmayan bizden değildir.

corba karıştırırım salata yaparım perde asar toz alırım ekmek almaya giderim yeterli mi sayayım mi

olmayan varmı ? sofrayı kurmayan perde asmayan çöp dökmeyen bulaşık makinesini bosaltmayan ?

17-18 yaşına kadar yumurtayı bile zor kıran üşengeç yapısıyla ünlü olan ben annem hasta olduğu zamanlar, okuldan çıkar hemen eve gelirdim. abimin sınav zamanı olduğu için ona bile dokundurtmaz her şeyi kendim yapardım. çok şükür şimdi daha iyi. o zaman öğrendiğim yemekler,ütü vs temel işler sayesinde bugünlerde kaldığım öğrenci evinde pek zorluk çekmiyorum :)

bir sene ananemle kaldım. o koca evi kose bucak temizlerdim. bazen kiz arkadaşım gelirdi yardıma. hey gidi günler hey.

yardim edeyim tamam da yeri silip sonra daha o yer kurumadan tekrar silmek neden anne?

kız kardeşim olmadığı için ben yardım ederdim sürekli elim yatkındır alnından değil elinden öpülecek birisi var o da "annem"dir...

bu başlığı ben açmalıydım. gerek bulaşık olsun, gerek toz almak olsun anneme her ev işinde yardım ettim. evde bir ablanın eksikliğini küçük yaşta farkettim ve anneme bu konularda yardım ettim. aslında her iş başlangıçı gibi bununda bir başlangıç noktası vardı. 11-12 yaşlarımda annemin ağır bir ameliyat geçirmesi ve 3-4 ay ayağa kalkamama durumuyla evin tüm yükü abimle bana kalmıştı. o 3-4 ay içerisinde ben anne olmanın ne kadar zor bir durum olduğunu anladım ve o gündeme sonra annem sağlığına kavuşsa dahi yardım ettim. yüce rabbim annelerimizi başımızdan eksik etmesin.

ev işinde yardım edeceğiniz bir anneniz olduktan sonra gerisi teferruat bence, anneler ölümsüz olsun!

annemle aramda 35 yaş var. son numarayım ben. anneminde babamında orta yaş çağını göremedim. orta yaştan yaşlanmaya başladıkları yaşlardan itibaren hatırlıyorum. anneme çok yardım ettim ev işlerinde. hala da ederim. süpürme, silme, toz alma, bulaşık vs. normalde anneler evde temizlik yapacaklarında ayak bağı olmasın diye çocuklarını gönderir ya evden. ben annem yorulmasın diye oturtuyorum her seferinde. ben yapıyorum temizliği. hiç gocunmadım. allah da gaflete düşürüp gocundurtmasın. konuşurken bir gün bir odayı diğer gün diğer odayı temizliyorum diyor. eskisinden çabuk yoruluyor. diyeceğim odur ki üstadlar; analarımızın kıymetini bilelim. allah başımızdan eksik etmesin. (bkz: cennet anaların ayaklarının altındadır)

anam yorulmasin diye elimden geleni yaparım yemeğe ev işlerine bile yardım ederim

yardimci olmayan utansin